Çocuk yanım
Korkularını tokatladığım kan suyum
Üşüdüğümde çimdirdiğim ellerim
Patlayan mısırım
Görmediğim
Duymadığım
Bilmediğim
Şah damarımdaki inancım
Ver;
Ver bana geri
Gecenin ayazına sürgün edilmiş hayallerimi
Kışa bandırdığım umutlarımı
Solan yapraklar gibi;
Eteklerime dök.
Bu defa;
Adı konmamış hayatın
En orospu yanı olsun
Yeter ki;
İnsanca öleyim ve insanca gömüleyim.
Mümkün mü?
Sabiha Rana
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder